Hija e pishës si gorre

lidhur në oborr,

tundi bishtin në mëngjes

te ballkoni i mikes.

Ca kothere diell

ajo i thërrmoi me dorë, 

për të më dhënë

shenjat e pritjes.

 

Në mesditë hija

mblodhi bishtin,

dhe ia futi gjumit

e lodhur nga vapa.

Shtrova batanijen,

të freskoj shpirtin,

dhe prita sa të errej,

të binte nata.

 

Në mbrëmje i lehu

hënës nga lindja,

dhe e zgjidha hijen

nga zinxhiri,

të na ruante natën

nga gojët e liga,

kur jam gati mikes

t’i vdes te pëqiri.

 

Gjithë natën,

engjëlli mbrojtës

me degë të blerta,

na fshehu prej syve

vrastarë të dashurive.

Duke gërmuar

thesarin e mikes fshehtas,

zbuluam portën

e parajsës me yje...