Nuk kam besuar
thëniet e vjetra,
se shenjtorët
bënin çudira e mrekulli.
Bëmat e tyre
më dukeshin legjenda,
pa fakte bindëse
për besueshmëri.

Kjo grua u ngrit
në lartësinë e vështrimit,
ku dielli rrezengrohës
shihet mbi tokë,
me shpirtin bamirës
të përkushtimit,
për vuajtjet njerëzore
që pikojnë lot.

Duke bërë që fatkeqët
pa shpresë shërimi
dhe zhelanët e braktisur
nga dashuria amtare,
të mbetur në rrugët
e botës së mjerimit,
ta quajnë veten bij
të Nënë Terezës shqiptare.

Ajo ishte bindja
me prova faktike,
se të bëhesh në botë
shenjtor i shërimit,
s’duhen përmasa,
apo fuqi magjike,
por zëmër vigane
që pulson për njerëzimin.