Më flasin dy buzë,

më vështrojnë dy sy,

me shikimin drejt

në një fotografi.

 

Mimika e ngecur

në letrën e bromurit

Më thotë, u njohëm

në Epokën e Gurit.

 

Pastaj sy më sy

u pamë në Lashtësi,

kur shigjetat pa zë,

na gjuajtën në largësi.

 

Në Mesjetë u puthëm

fshehtas disa herë,

kur shpëtuam nga shpatat,

kokat pa na prerë.

 

Ndjenjat në Rilindje

i derdhëm nëpër letra.

U takuam në ëndrra,

folëm me zemra.



Në Kohën e Re dolëm

të uritur nga retë,

bëmë si të çmendur

dashuri të vërtetë.

 

Do flasin ato buzë,

Do vështrojnë ata sy,

edhe kur të tretemi

të dy në përjetësi...