Gruan e kam gjithnjë

brenda trurit,

ku vjen përqark

si nikoqire e mendjes sime.

Aty ankohet për ndonjë

gjakndezje burri.            

Qesh e më trazon

gatimet në mendime.

 

Fshin pluhurin cerebral

me ëndrra kotësie. 

Shkund mendësitë

e pa barabarta.

Kur harroj ia mbaj

të mbyllura dyert,

ajo troket aq fort,

sa më tundet kafka.

 

Dyshon mos ndoshta

ndonjë grua tjetër,

më ka hyrë brenda trurit

nga dritaret e syve.

Ndonëse e di

që më ka besnik të vjetër,

bëhet merak sidomos   

nga bëmat e fqinjëve.

 

Tek punoja në bibliotekën

e trurit të vogël

më gjeti një ditë

me një topolake të njomë,

që kish hyrë lakuriq

nga televizori i dhomës

dhe me kërcime seksi

tundte belin e hollë.

 

Shtypi pultin ma nxori

nga truri pa vonesë

dhe për impulse maniake

më bëri vërejtje.

Tha: “Si gjithë burrat,

edhe ti ke tru të pabesë,

me kuçkat e botës

tradhton në mendje.

S’ka si të mos e dish

që këtë postulat,

Krishti e ka thënë

para dymijë vjetëve!“...