Po të isha Zot i kozmosit të gjerë,
do shkëputesha pak nga yjet e tjerë,
te planeti Tokë do ndalesha të ndreq,
ca punë që kam lënë si mos më keq.

Keqbërësve do ua bëja kockat magnet
t’i përpinte me forcë një tjetër planet.
Aty ku mungojnë kafshët dhe njerëzit,
të shqyenin si ujqërit njëri - tjetrin.

Të mirëve do u ndaja tokën barabar,
secili të kishte dynym dhe hektarë.
Te kjo pasuri që e zotëroj vetëm unë,
lypja dhe vjedhja të kthehej në punë.

Zyrtarëve që u pjell miliona karrigia,
do u hiqja nga trupi prapanicat e dysta.
Vithet do ua bëja si brirë nga jashtë,
të uleshin vetëm në baltë e në kashtë.

Burrave që kujtojnë se u kam dhënë atyre
muskuj për të dhunuar nënat e fëmijëve,
do u vija koqet te balli, sytë rrëzë kofshëve,
për t’i parë gratë andej me madhësi kolose.

Luftuesit që mendojnë se këtë sferë qelqi,
kam krijuar si lodër zjarri për të vegjlit,
për ta djegur dhe krisur me gjyle e raketa,
do i fundosja në det bashkë me ato kleçka.

Ata që s’mbajnë tullumbacen time pastër,
që u ndotin gjallesave frymën e përbashkët,
do i dërgoja ca kohë te Hëna e asfiksuar,
ta blinin nga Toka me flori ajrin e paçmuar.

Pastaj do kthehesha te kopeja ime planetare
dhe Tokën vogëlushe do e mbaja si manare.