(Mbetur dyzet vjet pa botuar pėr shkak tė censurės.)
Kėtė letėr pėr ty, e shtrenjta Nėna ime, e mbėshtolla me zarfin e ngrohtė tė njė psherėtime dhe
po e nis nga thellėsitė e pyjeve Lindorė, ku mė dhanė tė drejtėn pėr tė punuar, pasi mbeta rrugėve tė qytetit Jugor, ku
tė kam lėnė si ėndėrr tė paharruar.
Po e nis gjethe pas gjethesh, erė pas erėrash, mjegull pas mjegullash, rrugė
pas rrugėsh, brigje pas brigjesh, largėsi pas largėsish.
Po e nis tė lagur me rrėketė e ēiltra tė lotėve, tė
qullur me pikat e gjakut tė zemrės brishtore, tė zbutur me bulėzat e djersitjes pa gjumė, tė njomur me sekrecionet e
artikulimit tė frazės kryesore: “Oh, pėr ty mė ka marrė malli shumė, shumė !”…
Ta dėrgoj bashkė
me kujtimet e largėta, tok me drithėrimet e fėmijėrisė, tok me njė gotė tė mbushur me lot pėr ty, dhe me urrejtje
pėr ata qė mė ndanė nga ty e nga trualli ku sė pari mė dhe sisė.
Po e nis pėr aty, te rėra e deteve, te
gurėt e zalleve, te lulet e pranverės, te buzėqeshjet e njerėzve, te puthjet e vėllezėrve, te dhimbjet e tė
mjerėve.
E dashura nėna ime, ta dish mirė se nga malli pėr ty shumė herė kam vdekur, dhe kur kam kujtuar
dashurinė tėnde, shumė herė jam ringjallur pėrsėri…
Pres me padurim tė kthehem, mė ka marrė etja pėr
pak tinguj nga zėri yt, pėr pak dallgė nga Joni, pėr pak ujė nga Bistrica, pėr pak rėrė nga Limjoni. Nė valėt
e kripura tė zhvishem, nė gjoksin tėnd tė ėmbėl tė kridhem. Plagėt e zemrės t’i shėroj, tė gris njė pėlhurė
tė zezė qė dekada me radhė na ndau nga njėri-tjetri me urrejtje dhe t’ju pėrqafoj tė gjithėve marrėzisht, kėshtu
siē jam i pėrmalluar pėr vdekje…
|