Kanarinėn ma pėrkuli
kafazi shtėpiak,
ma gėrryen vitet
me rrėke mendimesh,
me pakėsim gjumi
nga hallet pėrqark,
dhe tani mė hedh
breshėrima qortimesh.
Kėrkon tė shtyp
herėt
butonin e abazhurit.
Cicėron shpesh:
“Ē’tė
duhen vjershat?”
Mė thotė tė qetėsoj
pasionet e trurit
me domino lulishtesh,
me nipat e mbesat!”
Breshėrimat ia
pėrcjell
te dimrat acare.
Pėrfytyroj si mbushen
koshat nė pemishta,
ēiftet qė puthen
si zogj nė trotuare
dhe vargjet mė
rrjedhin
nėpėr gishta.
Koshin e vjershės
mbush i pėrgjumur,
derisa arratisem,
humbas udhėve.
Mė kėrkojnė telefonat
te “Njerėz
tė Humbur”,
mė gjejnė rob
nė mbretėrinė e
puthjeve.
|